Situasi 1:
Jalan berdua sambil berpegangan tangan..
Tak boleh..Bukan mahram..Dah kawen nanti baru boleh..
Situasi 2:
Dok kat rumah sendiri, tak pakai tudung takpe..
Tak jugak..
Kalo kite ni (laki) datang umah, kene gak pakai tudung..
Situasi 3:
Rindu sangat² kat si dia..
Tak boleh..
Rindu tu satu bentuk penzinaan hati..
Wahh..Banyak sungguh restriction..
Tu tak boleh, ni tak boleh..
Bayangkan kalo korang dalam situasi ni, ape korang rase?
Ok la, I have to admit that the first 2 situations tu, betul la jugak..
Kalo kite banyak² bunyik plak kang, ade yg kate kite ni menolak agama..
The question now is, for the 3rd situation..
Is it true?
Dah kalo rindu pon tak boleh, percer plak?
Rindu tu lumrah manusia..Manusia ade perasaan rindu & kasih..
Perasaan tu dah dicipta oleh ALLAH kepade manusia, so that kite akan sentiase berkasihan sesame kite..betul?
Dari situ wujud perkataan 'perikemanusiaan', yg membezakan kite ngan binatang..
So, aku tak nampak mane valid nye ayat "rindu tu satu penzinaan"..
Anyone? Any comment?
p/s: Tak boleh dah nak rindu kat parents/siblings. Sumbang mahram pulak nanti.